Felietony

Ostatnio zdarza mi się przemawiać o dykcji, oddechu z przepony i sile głosu do sali pełnej przedsiębiorców. Często widzę wtedy na twarzach zdziwienie. „Skąd programista, właściciel firm technologicznych, wie tyle o występowaniu publicznym?” – to pytanie wraca do mnie regularnie. Odpowiedź? Od ponad 20 lat – z przerwami – występuję na scenie jako iluzjonista. Tak, magik.

Doceniam duże miasta, ale w moim wieku potrzebuję też codziennej dawki małomiasteczkowości czy wręcz wiejskości. Otrzymuję ją w osiedlowej pizzerii.

267. papieżem został kardynał Robert Prevost. Przyjął imię Leona XIV, nawiązując do wybitnego poprzednika Leona XIII, autora encykliki „Rerum Novarum” poświęconej m.in. pracy, własności i podatkom. Z tymi ostatnimi nowy papież – obywatel USA z paszportem peruwiańskim – będzie się teraz zmagać. Także w odniesieniu do siebie.

Chiny porozumiały się z USA. Co prawda na razie na 90 dni. Rynki się ucieszyły, co udowodniło, że gra na spadki była w tej fazie tylko targaniem tygrysa za wąsy.

Od lat w różnych plebiscytach wybieramy słowo roku. W 2021 było to „szczepienie”, bo covid, w 2022 – „wojna”, bo Putin napadł na Ukrainę, w 2023 – „wybory”, bo padł rekord frekwencyjny, a w 2024 – „sztuczna inteligencja”, bo stała się wszechobecna. Teraz – na bank – zwycięży słowo „deregulacja”, bo nie schodzi z ust polityków – w Polsce, Europie i USA. Od Tuska do Muska.

Superbohater AnCap. W poprzednim wcieleniu – wojowniczy gladiator w starożytnym Rzymie. Jego ulubiony pies mastif o imieniu Conan był wówczas lwem pożerającym chrześcijan. Nigdy się nie czesał. Warcząca piła łańcuchowa to jego znak firmowy. Występował jako sobowtór Micka Jaggera z The Rolling Stones. Oto krótka charakterystyka prezydenta Argentyny Javiera Milei. Na szczęście – dla tego wspaniałego kraju – jest coś jeszcze poza tym ekscentrycznym szaleństwem.

– Mój mąż jest z zawodu dyrektorem – to cytat z nieśmiertelnej komedii Barei „Poszukiwany, poszukiwana”. Jednak zupełnie inny PRL-owski serial telewizyjny opowiadał o ludziach kierujących państwowymi przedsiębiorstwami. Jego tytuł nie był zbyt wyszukany – po prostu „Dyrektorzy”. Czy oglądając serial po 50 latach, można dostrzec w nim coś więcej niż tylko historyczną ciekawostkę?