Felietony

Jeśli spojrzeć na liczbę publikacji na jego temat, nasz mózg powinien mieć w księgarniach odrębną, własną kategorię. Swoją półkę, gdzie znalazłyby się te wszystkie instrukcje, jak go wylogować, przeprogramować, zdekodować, wzmocnić i wyćwiczyć.

Cały świat jest dziełem sztuki, a więc nawet pojedynczy milicjant stojący na ulicy jest dziełem sztuki – ogłosił Waldemar „Major” Fydrych w swoim Manifeście Surrealizmu Socjalistycznego opublikowanym jeszcze w 1980 r. Tak narodziła się Pomarańczowa Alternatywa ośmieszająca swoimi happeningami porządek, a w zasadzie bałagan, PRL-owskiej beznadziei.

Jakie funkcje ma ten zegarek? – pyta James Bond, przyglądając się Omedze Seamaster Diver 300M 007 Edition, którą przed wykonaniem kolejnej misji dostaje w filmie „Nie czas umierać”.

Trzema tysiącami złotych ukarano sprzedawczynię dwóch niepozornych kulek lodów, która położyła paragon na sklepowej ladzie, zamiast wcisnąć go do ręki tajnemu inspektorowi skarbowemu. Zdarzenie było komentowane w mediach, a nawet zostało wykorzystane w kampanii wyborczej. Na szczęście mandat został uchylony przez Krajową Administrację Skarbową. Podobne zdarzenia są jednak nagminne.

Dziś wystarczy wejść do byle warszawskiej piekarni, żeby doświadczyć przemiłej, wręcz radosnej obsługi, z której na pewno byłby dumny subiekt Rzecki z „Lalki”. Nie mówiąc o sklepach wędliniarskich „Kiszeczka”. Skąd zatem biorą się niemili sprzedawcy?

„Zaufaj procesowi” to motto koszykarskiej drużyny Philadelphia 76ers. Po raz pierwszy użył go były dyrektor generalny drużyny Scott O’Neil. Choć ludzie kpili z tej strategii, to Scottowi chodziło o zdobycie czasu i zaufania w czasie odbudowywania podnoszącej się z dna drużyny; ta w końcu po latach awansowała do fazy play-off ligi NBA.

Miałem świadomość, że poprzeczka dołuje, ale ostatnio wydarzyło się coś, co jawnie dowodzi, że po prostu się urwała.