Czym zastąpić postanowienia noworoczne?

Każdy styczeń w naszym życiu to kolejna okazja do noworocznych postanowień. Według statystyk, ich realizacja kończy się zwykle już w lutym. Jak to się dzieje, że wdrażane przez nas zmiany prawie nigdy nie są trwałe? Według psychologów, głównie dlatego, że próbujemy zmieniać rezultaty, nie zmieniając przyczyn w postaci codziennych doświadczeń, w których zakorzenione są nasze działania i motywacje.

Na łamach „Psychology Today” Wes Adams i Tamara Myles, psychologowie i doradcy zawodowi, autorzy książki „Meaningful Work” (podtytuł: „Jak rozbudzić pasję i efektywność w każdym pracowniku”) biorą na warsztat najczęstsze postanowienia dotyczące życia zawodowego. Brzmią one zwykle: „muszę się lepiej zorganizować”, „być bardziej produktywnym”, „zadbać o siebie”. W oparciu o badania przeprowadzone na Uniwersytecie Pensylwanii autorzy ci podpowiadają, jak realnie poprawić motywację, spełnienie i dobre samopoczucie w pracy.

– Odkryliśmy, że najsilniejszymi czynnikami takiej zmiany nie są ani produktywność, ani efektywność, ani nawet lepsze zarządzanie czasem. Jest nim przede wszystkim poczucie sensu. Okazuje się, że w znacznej mierze kształtowane jest ono przez otoczenie, w którym funkcjonujemy – piszą.

Na podstawie setek wywiadów z pracownikami i liderami proponują oprzeć zmianę na trzech fundamentalnych doświadczeniach. Po angielsku nazywają ją Zasadą 3 C (Community, Contribution and Challenge), po polsku można ją określić jako Zasadę W. Jej filary to Wspólnota, Wpływ i Wyzwanie. Bez tych trzech wartości praca nie ma sensu, wypala raz zniechęca.

– Jeśli chcesz, aby 2026 r. rzeczywiście był inny, potrzebujesz nawyków, które za pomocą codziennych, drobnych kroków wzmocnią te trzy filary – radzą autorzy.

Filar 1 Wspólnota

Według nich, poczucie wspólnoty rodzi się z krótkich przepojonych szczerością chwil, w których czujemy się zauważeni i wysłuchani. Jak kreować takie momenty?

Wes Adams i Tamara Myles proponują wprowadzenie codziennego nawyku „mikropowitań”. Może to być zwrócenie się do kogoś po imieniu z większą niż zwykle życzliwością, nawiązanie kontaktu wzrokowego czy powiedzenie komplementu. Takie subtelne gesty wysyłają prosty komunikat: „Jesteś dla mnie ważny lub ważna”.

Innym sposobem na budowanie wspólnoty są mikroopowieści. Chodzi o to, by np. raz w tygodniu podzielić się z kimś z pracy fragmentem własnej tożsamości. Można opowiedzieć o jakimś rodzinnym zwyczaju albo o tym, co się robiło w weekend. Ważne, żeby zaprosić innych do tego samego. – Wymiana osobistych, ale bezpiecznych treści sprawi, że stworzymy wspólnie poczucie przynależności i nie będziemy postrzegani jedynie przez rolę, jaką pełnimy w organizacji – przekonują autorzy tekstu w „Psychology Today”.

Filar 2 Wpływ

Kolejny ważny fundament dobrego funkcjonowania w pracy to poczucie realnego...