5 powodów, by nie dyskryminować ze względu na wiek

Komu w Polsce najtrudniej znaleźć pracę? Dobrze wykształconej kobiecie po pięćdziesiątce w Warszawie. Dowodzi tego wynik eksperymentalnego badania terenowego „Ageizm w Polsce” przeprowadzonego przez Polski Instytut Ekonomiczny.

Specjaliści PIE postanowili zbadać temat na żywym organizmie. Podszywając się pod osoby różnej płci, wieku i kompetencji rozsyłali CV do firm z całej Polski. Były to odpowiedzi na prawdziwe ogłoszenia o pracę.

Wynik badania? Młodsi kandydaci, poniżej 30. roku życia, otrzymywali zaproszenie na rozmowę rekrutacyjną średnio dwukrotnie częściej niż osoby po pięćdziesiątce. Najgorzej było w Warszawie, gdzie młodsi kandydaci ubiegający się o pracę na stanowiskach wymagających doświadczenia, byli zapraszani na rozmowę nawet czterokrotnie częściej. Dodatkowo, rekruterzy znacznie częściej wyrzucali do kosza CV kobiet niż mężczyzn.

Pod tym względem idziemy całkowicie wbrew światowym trendom. Na Zachodzie zarządzanie różnorodnością, w tym różnorodnością wiekową, to już nie moda, lecz konieczność ekonomiczna. Dlaczego budowanie zespołów złożonych w różnym wieku się opłaca? Przedstawiamy pięć udowodnionych naukowo argumentów w tej sprawie. 

Argument 1. Łatwiej o pracownika

Według GUS do 2050 r. odsetek osób w wieku do 24 lat spadnie u nas z 26 do 20 proc. W tym samym czasie osoby w wieku powyżej 65 lat będą stanowiły więcej niż jedną trzecią społeczeństwa. Oznacza to, że rynek pracy będzie musiał się otworzyć na osoby 50+. Inaczej zabraknie nam rąk do pracy.

Przez pierwsze lata transformacji sytuacja była odwrotna. Byliśmy młodym społeczeństwem, mieliśmy wysokie bezrobocie i ambicje szybkiego dorobienia się. Pracodawcy przyzwyczaili się więc do tego, że mogą przebierać w CV. Wymarzonym pracownikiem był młody wilk, chętnie zostający po godzinach pracy i niestawiający wygórowanych warunków płacowych. Niedawno „Gazeta Wyborcza” określiła to dosadnie „kulturą zapierdolu”. 

Tyle że współcześni młodzi ludzie już się na nią nie godzą. Poza tym jest ich siłą rzeczy mniej niż wtedy, gdy w dorosłość wkraczało pokolenie wyżu demograficznego czy nawet generacja X. A to wymusi wzrost znaczenia na rynku pracy osób w wieku 40+, 50+ czy 60+. 

Argument 2. Lepszy produkt

Osoby 50+ to nie tylko coraz większy segment pracowników, ale też konsumentów. Niestety, ciągle pokutuje stereotyp, że nie jest to grupa, do której potrzeb należy dostosowywać ofertę towarów i usług.

Winę ponoszą stereotypy i… badacze rynku. W reklamie i marketingu trendy wciąż tworzy telewizja. Wynajęte przez nią firmy badawcze nieco arbitralnie ustalają, która grupa widzów to tzw. grupa komercyjna, czyli najbardziej atrakcyjna ze względu na zasobność portfela. W Polsce od lat 90. za takich odbiorców uznawani są widzowie od 16. do 49. roku życia. 

To oczywisty relikt pierwszej dekady transformacji ustrojowej niemający nic wspólnego z dzisiejszą rzeczywistością. – Mówiąc najkrócej, 16-latek, który swój budżet opiera z reguły na kieszonkowym od rodziców, jest traktowany jako poważniejszy klient niż 50-letni menedżer na kierowniczym stanowisku – zauważał w jednym z wywiadów Andrzej Arendarski, prezydent Krajowej Izby Gospodarczej.  

Teoretycznie sposób dzielenia reklamowego tortu przez telewizje nie musi mieć wpływu na to, jak funkcjonują poszczególne przedsiębiorstwa. Ale w ogromnym stopniu utrwalają stereotypy o potrzebach konsumentów, w dodatku podbijając je nieadekwatnymi badaniami, które w konsekwencji dają zafałszowany obraz polskiego konsumenta. 

Konsekwencją „niezauważania” osób 50+ przez specjalistów od marketingu i reklamy jest niedopasowanie...