Ciche odejścia

Quiet quitting, czyli kolejny niebezpieczny trend na rynku pracy i niestety znak naszych czasów… „Czy państwo również zauważają w swoich firmach to zjawisko? Czy są pracownicy, którzy tylko w minimalnym stopniu wykonują swoje obowiązki, a ich głównym celem jest przetrwanie dnia w pracy?” – zapytał we wrześniu na LinkedIn Maciej Panek, prezes firmy Panek, wywołując tym samym burzę i narażając się na niemałą krytykę. Użytkownicy LinkedIna pisali w odpowiedzi, że skoro pracodawcy nie zapewniają godziwego wynagrodzenia, to trudno się dziwić, że pracownicy tak się im odwdzięczają. Niektórzy przypominali, że czasy niewolnictwa minęły. Wiele osób twierdziło, że praca tylko w takim zakresie, na jaki się umówiliśmy z szefem, świadczy o zdrowym podejściu, ale były też osoby, które utożsamiały quiet quitting z brakiem zaangażowania pracowników i podobnie jak autor postu były tym zaniepokojone.

Dyskusja świetnie odzwierciedlała zamieszanie, jakie ostatnio wywołuje hasło „ciche odchodzenie”. Pojawiają się skrajnie różne opinie nie tylko o tym, czy ten trend jest pozytywny, czy negatywny, ale też czym on właściwie jest, a nawet czy w ogóle istnieje. Można bowiem usłyszeć głosy, że quiet quitting został sztucznie wykreowany przez media i influencerów.

Leżenie płasko

Za początek trendu uznaje się często 17-sekundowy film umieszczony w lipcu tego roku na TikToku przez użytkownika o nicku Zaidqleppelin z Nowego Jorku. „Ostatnio wpadłem na pomysł cichego odchodzenia. Nie mam na myśli rzeczywistego odejścia z pracy tylko rezygnację z pracy ponad miarę. Chodzi o to, by wciąż wykonywać swoje obowiązki, ale porzucić kulturę bycia zajętym, przekonanie, że praca powinna być naszym życiem. Prawda jest taka, że praca nie jest twoim życiem, a twoja wartość nie jest definiowana przez twoją wydajność” – słyszymy w nagraniu.

W rzeczywistości jednak Chińczycy ogłosili ten trend trochę wcześniej. Luo Huazhong w kwietniu 2021 r. opowiedział w internecie o swoim pomyśle na życie – o tym, że porzucił pracę w fabryce, zamieszkał w Tybecie, ograniczył się do dorywczej pracy i wiedzie bardzo skromną egzystencję. Nazwał to „Ting Tang”, czyli „leżeć płasko”. Zanim jego wpis został wykasowany przez cenzurę, zdążył już zainspirować wielu młodych Chińczyków. O „Ting Tangu” zaczęto mówić jako o wyrazie sprzeciwu wobec nadgodzin i częstego w Chinach modelu nazywanego 996 (praca od 9 rano do 9  wieczorem przez sześć dni w tygodniu). Czy jednak te wyznania w mediach społecznościowych są rzeczywiście początkiem ważnej zmiany, czy też –jak twierdzą niektórzy – momentem, w którym została wymyślona atrakcyjna nazwa dla postawy, jaką zawsze można było spotkać wśród pracowników?

– Przede wszystkim mamy do czynienia z trendem ogłaszania nowych trendów – stwierdza Marek Parzydło, współwłaściciel firmy doradczej Younicorn i certyfikowany przez Instytut Gallupa coachem mocnych stron, dodaje, że jeśli quiet quitting rozumiemy jako spadek zaangażowania pracowników, to tak naprawdę jego początki mogliśmy zauważyć w badaniach Instytutu Gallupa już dekadę temu. – On mierzy zaangażowanie za pomocą narzędzia, które pozwala podzielić pracowników na zaangażowanych, niezaangażowanych i aktywnie niezaangażowanych. Chociaż z danych globalnych wynika, że w ostatnich 10 latach wzrastał udział pracowników zaangażowanych i dopiero w drugiej połowie 2021 r. zaczął spadać, to jednak już 10 lat temu zaczęło przybywać aktywnie niezaangażowanych, czyli osób, które prowadzą swego rodzaju grę z pracodawcą. Polega ona na tym, żeby robić najmniej, jak się da. Wtedy stanowili 12 proc. wszystkich pracowników, a dziś 19. proc. Wśród osób poniżej 35. roku życia ten wzrost był jeszcze większy – mówi.

Aktywnie niezaangażowanych Instytut Gallupa nazywa na swojej stronie...