Akademia młodego szefa. Jak zarządzać szefem

Choć idea oddolnego wpływania na decyzje przełożonego na pierwszy rzut oka budzi wątpliwości, dziś specjaliści od zarządzania uważają, że procesy decyzyjne są złożone i nie przebiegają jednokierunkowo. Owszem, klasyczna decyzja powstaje na górze, następnie jest komunikowana niższemu szczeblowi i tam wykonywana. Tyle że to tylko teoria. W rzeczywistości bowiem pracownicy mają spory wpływ na decyzje szefa. Podpowiadamy, jak robić to świadomie i skutecznie. 

Lekcja pierwsza. Rozmowa z szefem

Wyobraźmy sobie, że jesteś nowym pracownikiem i już na początku chcesz sobie ułożyć dobre relacje z przełożonym. Starasz się więc wsłuchiwać w jego polecenia, nawet odgadywać, czego od ciebie oczekuje. Słowem – jesteś reaktywny. A to błąd. Lepiej wziąć sprawy w swoje ręce i poprosić go o rozmowę. Takie spotkanie możesz też odbyć, gdy wprawdzie przełożony jest ten sam, co dotąd, ale właśnie awansował cię na nowe stanowisko.

Usiądź więc naprzeciwko niego i zapytaj wprost, jakie są jego priorytety i na czym masz się skoncentrować. Bob Selden, trener biznesu, autor wydanej także w Polsce książki „Jak być dobrym szefem”, proponuje nawet, by poprosić zwierzchnika o procentowe określenie, jakie znaczenie mają dla niego poszczególne zakresy twoich kompetencji. I podaje przykładowy rozkład. Zarządzanie ryzykiem – 30 proc. Pełna realizacja projektów – 25 proc. Praca zespołowa – 20 proc. Pogłębianie wiedzy – 15 proc. Utrzymywanie prawidłowej pracy zespołu – 10 proc. Jeśli twój zwierzchnik będzie potrafił sprecyzować swoje oczekiwania, już na wstępie zyskasz wiedzę, na czym się masz koncentrować. A jeśli nie? To przynajmniej skłonisz go do takiej refleksji. – Niejednokrotnie sam przełożony nie ma pojęcia o swoich podświadomych oczekiwaniach, co nie zmienia faktu, że je posiada – przekonuje Selden. I proponuje, by w takiej sytuacji zapytać go trochę nie wprost: „Proszę mi opowiedzieć o swoim najlepszym pracowniku na podobnym stanowisku”. Warto też poprosić o charakterystykę najgorszego pracownika. Tak zadanych pytań nie powstydziłby się porządny trener biznesu. Pozwolą one rozmówcy na odsłonięcie swoich oczekiwań wobec ciebie, nawet tych, których sam sobie nie uświadamia.

Lekcja druga. Tabelka prawdy

Po kilku tygodniach pracy na nowym stanowisku warto zrobić sobie tabelkę prawdy, która będzie swoistym lustrem psychologicznym. Takim zawodowym rachunkiem sumienia, ale bez przesadnej surowości wobec siebie. Po jednej stronie wypisz wszystko, co w relacjach z kierownictwem cenisz sobie najbardziej. Po drugiej – to co cię uwiera. O pomoc możesz poprosić współpracownika lub współpracowniczkę – najlepiej kogoś, kto z bliska obserwuje twoje relacje z przełożonym. Doświadczenie uczy, że większość elementów, które w stosunkach z przełożonym nie odpowiada tobie, uwiera też drugą stronę. I odwrotnie – to, z czego jesteś zadowolony, zapewne satysfakcjonuje też przełożonego. Tabelka prawdy się sprawdzi pod warunkiem, że wypełnisz ją uczciwie i empatycznie, pamiętając, że piszesz o dwustronnej relacji, a nie wyłącznie o sobie i swoim komforcie. 

Następnie zastanów się, jak wzmocnić punkty z pierwszej części tabelki, a zredukować te z drugiej. Ewentualne zmiany dostosuj do swojego charakteru i stylu bycia. Tylko wtedy mają one szanse przejść z poziomu tabelki do realnego życia.   

Lekcja trzecia. Wzmacniaj dobre strony szefa

„Nie musicie zostać z szefem dozgonnymi przyjaciółmi, natomiast powinieneś go zrozumieć” –...