Biznesowa grupa wsparcia

Kiedy pierwszy raz usłyszałam o mastermindzie, zapragnęłam do takiej grupy dołączyć. Brzmiało kusząco: spotykać się regularnie z osobami, w podobnej sytuacji zawodowej, by wspierać się nawzajem i pomagać sobie rozwiązywać problemy. Czy w praktyce to wygląda tak dobrze jak w teorii?

Jeśli mastermind jest dobrze skonstruowany i jeśli jego uczestnicy przestrzegają zasad, to tak. Pracowałam kiedyś w firmie, która w pewnym momencie bardzo gwałtownie urosła. Wielu pracowników, którzy wcześniej nie zarządzali ludźmi, w tym ja, objęło stanowiska kierownicze. I jak to zwykle w przypadku awansów przyznawanych za specjalistyczną wiedzę i kompetencje bywa, oczekiwano, że będziemy mieli wgrane programy udzielania feedbacku, zarządzania pracownikami i delegowania obowiązków.

A wy, rozumiem, dopiero musieliście się tego nauczyć.

Tak i zaczęliśmy się w tym wspierać. Raz w miesiącu szliśmy na przedłużony lunch i przez półtorej godziny gadaliśmy o naszych zawodowych problemach, np. kolega pytał koleżankę: „Jak ty mu właściwie dajesz ten feedback?”. To było naprawdę świetne! Dzięki temu wiedziałam, że trawa u moich kolegów i koleżanek wcale nie jest bardziej zielona. Opowiadaliśmy sobie, jak rozwiązujemy różne problemy i dbaliśmy o to, by każda osoba miała swój czas, podczas którego otrzymywała pomoc od innych. To był pierwszy mastermind, w jakim uczestniczyłam. Wtedy jeszcze nie wiedzieliśmy, że to się tak nazywa. Stworzyliśmy go spontanicznie z potrzeby chwili.

Jak długo funkcjonował?

Dwa lata. Czasem była nas czwórka, czasem piątka, czasem szóstka – jedni odchodzili z firmy, drudzy przychodzili. Dochodzili do nas też ludzie, z którymi już wcześniej pracowaliśmy, ale którzy właśnie o nas usłyszeli i chcieli dołączyć. Natomiast świadomie pierwszy mastermind stworzyłam, gdy założyłam własną firmę. Znalazłam ludzi, którzy tak jak ja niedawno odeszli z etatu i rozpoczęli własną działalność w branży edukacyjnej. Udało mi się stworzyć grupę złożoną z osób, które nie były dla siebie bezpośrednią konkurencją. Ja miałam najmniej doświadczenia z nich wszystkich. Byłam zupełną świeżynką. Pamiętam, jak pierwszy raz poprosiłam ich o feedback, a konkretnie o ocenę mojej pierwszej oferty dla klienta. Myślałam sobie: „Jaką świetną prezentację zrobiłam. Po prostu geniusz ze mnie!”. I ten geniusz usłyszał… Uwagi były krytyczne chociaż wypowiadano je z troską i życzliwością. Na to się umówiliśmy po to, by nie bać się szczerze opowiadać o problemach. Dowiedziałam się m.in., że niektórzy w ogóle nie rozumieli, co ja chcę sprzedać. Poprosiłam więc ich o pomoc w skonstruowaniu nowej oferty i tę pomoc dostałam. To miało dla mnie wielką wartość. Aby uzyskać taką pomoc na zewnątrz, musiałabym pewnie długo szukać...