Przyjaźń tak, romans nie

Nie traktuj tego osobiście – słyszymy często od szefa, który chce nam przekazać jakąś trudną wiadomość. Takie podejście to jednak błąd. – Żeby odnosić sukcesy, menedżerowie powinni się nauczyć innej formułki: „Potraktuj to jak najbardziej osobiście” – radzi na łamach „Psychology Today” Jordan Scott Birnbaum, psycholog i naukowiec specjalizujący się w teorii przywództwa i motywacji.

Dlaczego? Bo – jak wynika z badań – w hierarchii wartości najważniejsze są dla nas relacje z innymi ludźmi. Dlatego bazująca na nich motywacja jest znacznie silniejsza niż ta, która odwołuje się do wskaźników biznesowych czy np. wyższej pensji. – Firmy prosperują, gdy pracownicy traktują je osobiście, a umierają, gdy zaczynają oni mieć do nich stosunek przedmiotowy – zauważa Birnbaum. Jak sprawić, by ludzie mieli serce do swojej pracy? Przede wszystkim przez pielęgnowanie w niej przyjaźni!

Odejść za przyjaźnią

Sprawie postanowiła się profesjonalnie przyjrzeć Fundacja SHRM (Society for Human Resource Management), jedna z największych HR-owych organizacji na świecie. Z przeprowadzonych przez nią badań wynika, że aż 85 proc. osób, które mają lub miały w pracy bliskich przyjaciół, deklaruje, że wpłynęło to pozytywnie na ich karierę. Osoby pracujący z przyjaciółmi czują też silniejszą przynależność do firmy (80 proc.) niż ci, którzy w pracy nie mają bliskich osób (63 proc.). Ta pierwsza grupa jest też częściej zadowolona ze swego życia zawodowego (odpowiednio: 86 proc. i 74 proc.).

Czy te subiektywne odczucia wpływa na przewagę konkurencyjną? Okazuje się, że tak. Według badania SHRM aż 76 proc. amerykańskich pracowników, którzy mają w pracy przyjaciół, deklaruje, że fakt ten zwiększa prawdopodobieństwo pozostania u swojego pracodawcy. Aż jedna czwarta z nich nie kryje z kolei, że gdyby ich przyjaciel odszedł do konkurencji, oni rozważyliby pójście w jego ślady.

W pracy spędzamy średnio około jednej trzeciej doby. Jeśli pracujemy na pełen etat, to w sumie daje to ok. 2080 godz. rocznie, które spędzamy ze współpracownikami, podwładnymi czy przełożonymi. – Nic dziwnego, że dążymy do zacieśnienia z nimi więzi – mówi Hope DeRocha, specjalistka z SHRM. – Przyjaźnie w pracy pozwalają nam się wspierać i motywować. A to z kolei poprawia efektywność pracy zespołowej i podnosi związaną z nią satysfakcję. Czasem wystarcza spędzona z przyjacielem przerwa na kawie albo opowiedziany przez niego żart – czytamy w czasopiśmie „Psychology Today”, które omawia wspomniane wyniki badań.

Dlaczego przyjaźń w pracy tak skutecznie nas angażuje? Bo stanowi motywator wewnętrzny. Tymczasem większość innych czynników, takich jak podwyżki, awanse czy benefity, maja charakter zewnętrzny. – Motywatory zewnętrzne nigdy nie będą tak silne jak wewnętrzne. Odwołują się bowiem do narracji „robię, bo muszę”. Tymczasem te wewnętrzne niosą przesłanie „robię, bo chcę” – wyjaśniają autorzy „Psychology Today”.

Kto się boi firmowej miłości