Wieczna młodość

Czyli moja żona ma rację, uważając mnie za osobnika szurniętego, usilnie się postarzającego, w wieku mentalnym znacznie powyżej tego metrykalnego. Trudno. Jeśli nawet nie jestem psychicznie zupełnie stetryczały, to zapewne podświadomie przygotowuję się już na przyjście jesieni życia i stąd mój pociąg do dziadków. Chociaż sam wnuka jeszcze nie mam (tylko niech moja córka nie odbiera tego jako przynaglanie!!!).

Tym samym postępuję wbrew ogólnoświatowemu trendowi, który zaleca zerkanie w drugą stronę – ku młodości. Oczywiście może to być przejaw pewnych zaburzeń psychicznych, jak domniemają moi bliscy, ale może to jednak efekt nonkonformizmu albo chociaż ekscentryzmu – jak wolę myśleć sam. Jakkolwiek by było, postaci seniorów we współczesnej masowej kulturze są przeze mnie ostatnio dość bacznie obserwowane.

I oczywiście – jak można się spodziewać – stary człowiek jest fajny wtedy, kiedy jest młody. W reklamach mamy starszych panów i panie, którzy śmigają na deskach surfingowych, skaczą ze spadochronem albo są seksualnymi maszynami. Na okładkach pism królują ludzie, których wielkim dokonaniem jest to, że nie wyglądają na swoje lata. W mediach społecznościowych rekordy popularności biją filmiki, na których starzy ludzie zachowują się, jakby się ich wiek nie imał – biegają triatlony, tańczą w transie albo zasuwają na deskorolce. Pewną popularność osiągnęła w...