Polityka, miłość i seks. Magda Mołek i Joanna Keszka, autorki podcastu Rozważna i erotyczna. Wywiad

Dlaczego nie program telewizyjny, tylko podcast o seksie?

Joanna Keszka: Jesteśmy gotowe na program telewizyjny, tylko niektóre przestrzenie nie są jeszcze gotowe na nas. Tymczasem podcasty są dzisiaj nośnikiem najbardziej wartościowych treści, dla których nie było miejsca w mainstreamie, nie było pomysłu na format w tradycyjnych mediach. Piszą do nas kobiety, które zwracają uwagę na to, że naszych podcastów słuchają w aucie, w drodze do pracy albo w czasie spaceru z dzieckiem, gdy ono śpi w wózku. Kobiety w podcastach bardzo cenią sobie to, że mogą słuchać atrakcyjnych dla nich treści w czasie, który im pasuje. Na dodatek, gdy w autobusie czytasz książkę, inni widzą jej okładkę. Gdy słuchasz podcastu, masz słuchawki w uszach. Nikt nie wie, że ty akurat sobie słuchasz fragmentu o łechtaczce. 

Czyli podcast o seksie jest dobry na poczucie wstydu związane z sięganiem po taką tematykę.

J.K.: Chodzi raczej o poczucie bezpieczeństwa.

Magda Mołek: Nikt nie patrzy, czego słuchasz, nie ocenia, nie dopytuje. Chyba że słuchając nas, się zaśmiewasz, co też się może dziać. Wtedy pytania mogą się pojawić.

Od jednego z podcastowych guru usłyszałam, że podcast to najintymniejsze medium. To, co mówicie o swoim, zdaje się to potwierdzać. Na czym jeszcze polega fenomen podcastów?

M.M.: Media tradycyjne uciekają od ważnych i trudnych treści. Choć to, o czym my rozmawiamy, to wcale nie są trudne tematy, po prostu są tak postrzegane. Tematy ważne albo te, które po prostu są bardzo ludziom bliskie, podejmują podcasterzy. Bo w podcastach jest i polityka zagraniczna, i psychologia, i seks. Dziś to jedna z najbardziej demokratycznych platform pozwalających na szerzenie treści, których nie znajdziesz w takim wymiarze nigdzie indziej. 

Dochodzi kwestia finansowa. O ile nasz temat naprawdę nadaje się i na format telewizyjny, i na książkę, to finansowo najłatwiej go zamknąć w podcaście. Wystarczy mikrofon i nośnik do nagrania. 

A trzecia rzecz, o której mówiła Joanna, to wygoda. Dostęp do podcastów masz zawsze wtedy, kiedy chcesz i w formie, która dla kobiet jest idealna. Kobiety z nami sprzątają, spacerują, biegają.

J.K.: Nasze podcasty to 40–60 min samego mówienia. Nie ma obrazków, nikt nie tańczy w tle. 

M.M.: W telewizji możesz „oszukać”, tu nie ma takiej możliwości.

J.K.: Jeśli nie masz nic do powiedzenia, to zostanie wyłapane. Nikt nie będzie cię słuchał przez godzinę, gdy uzna, że nie wiesz, o czym mówisz. Nasz podcast to efekt kilku lat rozmów na ten temat. Byłyśmy na to gotowe, wiedziałyśmy, jak to ma wyglądać.

Ale byłyście gotowe na podcast? Czy byłyście gotowe wystartować z tematem, a podcast wyszedł, bo inne opcje, choćby telewizyjne, nie wypaliły?

M.M.: Od początku wiedziałyśmy, o czym to ma być. Przez ponad 20 lat wystarczająco dobrze poznałam telewizję, by zdawać sobie sprawę z tego, że nie ma nadawcy gotowego, by w taki format wejść. A nawet gdyby był, produkcja wymagałaby naprawdę sporych finansowych nakładów. Trudno byłoby nam znaleźć sponsora, mecenasa chcącego wspierać tak nową treść w przestrzeni publicznej.

Wracając do twojego pytania – zaczęłyśmy od najlepszej z możliwych platform. Bo słuchanie, akurat w przypadku tematu, który tak pobudza wyobraźnię, okazuje się świetnym rozwiązaniem....