Budujemy katedrę

Pewnej bezsennej nocy 12 lat temu Piotr Krupa przeglądał internet, do świtu dzieliło go wiele godzin. Natknął się na poruszający obraz i choć wcześniej nie interesował się rynkiem sztuki, pod wpływem chwili zdecydował się na zakup. Dzieło zawieszone na ścianie salonu przyciągało wzrok i myśli. Praca wywoływała wśród domowników i gości długie rozmowy. Nic dziwnego, że wkrótce po tym Piotr kupił kolejnych kilkanaście płócien. W domu zaczęło brakować ścian na ich zaprezentowanie. Tak zaczęła się jedna z ważniejszych kolekcji prywatnych polskiej sztuki współczesnej.

Uwolnić więźniów Azkabanu

– Moja żona Sylwia, mówi, że ja nie mam pasji, tylko obsesje – śmieje się Piotr Krupa. – Jak kiedyś zacząłem biegać, to po pierwszym biegu już planowałem maraton. Skończyło się na 17 maratonach i siedmiu triathlonach Ironman. Ta „obsesyjność” nakręca mnie także jako przedsiębiorcę. KRUK to dziś największa firma windykacyjna w Europie. Tak samo jest ze sztuką, tylko akurat tę pasję moja żona współdzieli razem ze mną – cieszy się przedsiębiorca.

Obrazy kupowali nałogowo, ciesząc się każdym spotkaniem z artystą i zgłębiając wiedzę o historii sztuki. Jak coś wpadło im w oko trudno było ich zatrzymać. Niejedna licytacja podniosła ciśnienie i wybudzała w środku nocy. Słowem: zatracili się w tej pasji bez reszty. Po kilku latach mieli ponad 100 obrazów. Jak mówi Krupa, do dziś sztuka to 90 proc. jego prywatnych rozmów z żoną.

– W domu, nawet zmieniając obrazy co jakiś czas, mogliśmy pokazać jedynie ułamek kolekcji. Reszta trafiała do magazynu. A to najgorsze miejsce dla sztuki! Zawsze mówię, że to jak Azkaban z Harry’ego Pottera. Obrazy są tam jak więźniowie. Brak widzów wysysa z nich całą moc. Wtedy pomyślałem, że jest przecież jeszcze jedno miejsce, w którym długo przebywam i gdzie mógłbym podzielić się tą wielką radością – mówi Krupa. Zapadła decyzja, by kilkanaście obrazów pokazać w nietypowej przestrzeni, bo w siedzibie KRUKa.

Przed dalszą częścią rozmowy Piotr Krupa oprowadza mnie po swoim biurze. Siedziba przedsiębiorstwa przypomina bardziej kreatywną przestrzeń startupu niż firmę związaną z działalnością prawną. Zamiast standardowego połączenia szkła i dykty mamy tu różnorodność materiałów. Zamiast plastiku i regipsu, filc, welur i bawełna. Miękkie kanapy w jaskrawych pop-artowych kolorach zachęcają do odpoczynku. Oczy uciekają w zaułki za szklanymi drzwiami, gdzie całe ściany zdobią rysunki na wzór komiksowych murali. Mijamy pomieszczenia z wielkimi pufami w kształcie balonów. Z sufitu zwisają girlandy zieleni, podłogi wyłożone przytulnym dywanem zachęcają do zmiany butów na kapcie i zdaje się, że to nie jedyny dowód domowej atmosfery.

W firmie dzieł sztuki jest 110. Już przed wejściem na piętro obok firmowego szyldu umieszczono niezwykłą rzeźbę autorstwa Oskara Zięty przypominającą nadmuchane, okrągłe lustro. Jednak, co dość zabawne, Piotra Krupę...