Węgiel, gaz czy biometan?

Według Iwety Opolskiej obecnie doświadczamy trzeciego kryzysu gazowego. Pierwszy miał miejsce w 2006 r., a drugi w 2009 r. i wywołała je Rosja, przerywając dostawy gazu przez Ukrainę.

Efekt? Duży wzrost cen gazu. Paliwo gazowe na początku roku wyceniane było (w kontraktach month ahead) na poziomie 20 euro za megawatogodzinę, uprawnienia do emisji dwutlenku węgla na ok. 30 euro za tonę, a ropa naftowa na ok. 50 dol. za baryłkę. Cena gazu ziemnego wzrosła w ciągu dziewięciu miesięcy do ok. 70 euro. – Wszystkie dobra, czyli ropa, gaz i uprawnienia do emisji dwutlenku węgla rosną dlatego, że gospodarka jest już mocno rozkręcona i potrzebuje więcej surowców – stwierdziła.

Co będzie dalej? Czy ceny gazu utrzymają się w przyszłości? – Patrząc dzisiaj na krzywą forward, można wysnuć jeden wniosek: rynek wierzy, że ta obecna drożyzna jest krótkoterminowa – oceniła przedstawicielka PKN Orlen.

Opolska dowodziła, że przy takim scenariuszu opłacalna byłaby produkcja prądu z biometanu, nawet bez programów wsparcia. Obecnie biometan dostępny jest w Europie Zachodniej i Północnej natomiast nie mamy go w naszym regionie. Produkcja biometanu stanowi wciąż niewielki udział konsumpcji gazu ziemnego w Europie. Plany operatorów zachodnich na najbliższe 20 lat są jednak w tej kwestii bardzo ambitne i zakładają przejście na gazy odnawialne nawet w 100 proc. do 2040 r. czy 2050 r.

– W początkowym okresie żeby rozruszać rynek biometanu bardzo ważne jest wsparcie państwa czy regulatora. W Europie Zachodniej widzimy, że ten trend już się zaczyna przyczyniać też do wsparcia operatorów przesyłowych i dystrybucyjnych, którzy przystąpili do aktywnej budowy, a także rynku zielonych gazów – dodała Iweta Opolska.

Jakie wnioski możemy wyciągnąć dla Polski? Po pierwsze, potrzebny jest system zachęt dla producentów i stabilne, przewidywalne otoczenie biznesowe. Po drugie, z pewnością dużą korzyścią dla rozwoju rynku byłoby zaangażowanie operatorów systemów gazowych dotyczących zarówno dystrybucji, jak i przesyłu.