Podróżuję, więc jestem

W biznesie mówimy, że jeśli celu nie da się zmierzyć, to on nie istnieje. Zacznijmy więc od liczb.

Na liście moich podróży odbytych w 2025 r. są: Wyspa Man, Madera, Azory, Wyspy Zielonego Przylądka, Iracki Kurdystan, Indonezja, Laos, Tajlandia, Svalbard, Angola, Etiopia, Dżibuti, Wyspy Owcze, Erytrea. Wszystkie te destynacje, oprócz Tajlandii i Indonezji, odwiedziłem po raz pierwszy. Mogę więc zwiększyć o 12 liczbę „wypodróżowanych” krajów i terytoriów autonomicznych. To aluzja do jednego z wielu stylów podróżowania. Są bowiem globtroterzy stawiający sobie za cel zwiedzenie jak największej liczby krajów. Powiedziałbym, że jest takich podróżników coraz więcej, co ma prawdopodobnie związek z tym, że żyjemy pod wpływem ideologii sukcesu, zwykle w mniejszym czy większym stopniu wymagającego rywalizacji. A zarazem technicznie podróżuje się coraz łatwiej i szybciej (i coraz drożej).

Przyjmuje się, że członków ONZ oraz jednostek nie w pełni suwerennych, lecz posiadających odrębny status polityczno-prawny (tak jak Madera w stosunku do Portugalii czy Grenlandia wobec Danii) jest grubo ponad 250. Konkretna liczba zależy od danej klasyfikacji. Aplikacja w moim telefonie wylicza 266 krajów i terytoriów.

Na przeciwnym biegunie znajdują się podróżnicy niezwracający kompletnie uwagi na to, w ilu krajach postawili stopę (notabene są zasady, też dyskusyjne, a kluczowe dla podróżników liczących kraje, co to znaczy „postawić stopę”, by jakiś kraj czy terytorium mogło zostać wpisane na listę „zaliczonych”).

Sympatyzuję z tymi, którzy nie ścigają się z samymi sobą (i z innymi) o liczbę odwiedzonych państw. Między innymi dlatego że liczby, tak jak w biznesie, nie pokazują wszystkiego i nadmierna koncentracja na nich może spowodować, że uwaga nie zostanie skierowana w stronę, która również na nią zasługuje.

Liczenie nasuwa dość fundamentalne wątpliwości. Można uznać, że było się w Andorze po dwóch godzinach tamże, ale trudno powiedzieć, że było się w Indonezji, poświęciwszy na nią kilka czy nawet kilkanaście dni. Albo że ktoś posiadł rozumienie Ameryki, ponieważ odwiedził Nowy Jork, Los Angeles i Florydę. Albo Indii, gdyż spędził tydzień na Goa. Generalnie, posługiwanie się kategorią „kraju” jako jednostki politycznej spłyca koncept podróżowania. Brazylia jest wprawdzie jednym państwem, ale składa się z wielu subprzestrzeni geograficznych, krajobrazowych i kulturowych. To samo można powiedzieć o szeregu krajów świata. Dlatego większy sens ma dla mnie zmapowanie uniwersum podróżowania według regionów. Wtedy setki zamieniają się w tysiące miejsc.

Co powiedziawszy, nie zamierzam nie przyznać się, że sam liczę te kraje. Dodawanie nowych jest nawet u mnie minirytuałem. Ale to taka rozrywka, przyjemnostka. Obok niej są sprawy ważniejsze, należące do, że tak powiem, strategii życiowej.

Dokąd i z kim – oto są pytania

W czasie tegorocznej podróży po Afryce naszła mnie myśl, aby sporządzić sobie listę podróży mających dla mnie...