Jesteśmy na czele rewolucji

Co uważasz za swoje pierwsze prawdziwe zetknięcie z przedsiębiorczością i poważnym biznesem?

Wychowałam się w domu, w którym codziennie przy kolacji rozmawiało się o pracy – rodzice otwarcie dzielili się doświadczeniami i najróżniejszymi historiami. To najlepszy kurs przedsiębiorczości, jaki mogłam odbyć, bo mama i tata mieli naprawdę ciekawe kariery.

Zaszczepili w tobie gen przedsiębiorczości?

Jako nastolatka nie sądziłam, że będę rozwijała własną firmę, zdecydowanie bardziej ciągnęło mnie w akademickie rejony. Sporo czasu spędziłam na studiach, a następnie rozpoczęłam karierę w bankowości – m.in. pracowałam jako analityk ds. makroekonomii w Europejskim Banku Centralnym.

Czym więc skusił cię świat biznesu?

Problemami dotyczącymi regulowania krypto. W pewnym momencie dostrzegłam pewne problemy, których potrzeba rozwiązania stała się wręcz moją obsesją. To fascynujące zajęcie – wszystkie zagadnienia musisz dokładnie rozgryźć, rozłożyć na czynniki pierwsze. Różnica między nauką a biznesem jest taka, że w świecie nauki po rozwiązaniu problemu otrzymujesz dyplom, tymczasem biznes daje ci sprawczość.

Rynek krypto zmienia się niezwykle dynamicznie, pracując w Europejskim Banku Centralnym nie byłabym w stanie tak szybko reagować. Przejście ze ściśle regulowanego sektora bankowego do znacznie słabiej kontrolowanego sektora krypto okazało się bardzo ciekawym doświadczeniem. Założeniem Toku od początku było kreowanie trendów, walka o niezbędne regulacje.

Wielu founderów powtarza, że praca w korpo przed założeniem własnego startupu jest koniecznością z dwóch powodów. Po pierwsze, można poznać od podszewki pewne procesy i zasady, jakimi rządzą się największe organizacje. Po drugie, po staniu się trybikiem w korpomaszynie, szybko orientujesz się, że nie odpowiada ci taka kariera. 

Pójście pod wiatr jest w pewnym sensie wpisane w życiorys startupowca. Ja dosyć szybko zorientowałam się, iż korporacja nie jest światem, w którym chcę spędzić najbardziej produktywne lata swojego życia. Szybko awansowałam, pracowałam w różnych miejscach na świecie, można powiedzieć, że osiągnęłam osobiste maksimum na korporacyjnej ścieżce kariery. Jako bardzo młoda osoba często wyobrażałam sobie, że praca w banku inwestycyjnym jest szczytem marzeń, więc kiedy już się na niego wspięłam, zaczęłam działać na większym luzie.

Czy z perspektywy czasu uważasz, że któryś z twoich zawodowych epizodów był niepotrzebny?

Niczego w życiu nie żałuję. Oczywiście patrząc z dystansem, kilka razy podjęłabym inne decyzje dotyczące rozwoju Toku, jednak wychodzę z założenia, że każdy błąd jest niezbędną lekcją budującą twoje doświadczenie. Gdybym spędziła dziesięć lat w korporacji, być może miałabym dla ciebie inną odpowiedź.

Jak wyobrażenia, jakie miałaś o prowadzeniu własnej firmy wypadły w konfrontacji z rzeczywistością?

Pierwszy rok działalności spółki wspominam jako ciągłe eksperymentowanie. Tak naprawdę nie wiedzieliśmy, co budujemy – wydawało się nam, że mamy dostateczną wiedzę, jednak klienci i rynek regularnie weryfikowali nasze pomysły. Dzięki tym pierwszym miesiącom nabrałam pokory, to w biznesie ważna cecha. Nigdy natomiast nie miałam poważnego kryzysu...