Pod nadzorem. Bezpieczeństwo w domu i firmie

Najbardziej popularnym elementem monitoringu są oczywiście kamery. W ostatnich latach ich liczba stale rośnie – są na ulicach miast, w centrach handlowych, na basenach, w szkołach. Niemal wszędzie. Nadzorują zarówno nasze mieszkania, jak i biura. Jest ich teraz tak wiele, a produkcja tak duża, że koszt monitoringu z użyciem kamer jest niewielki. Nawet, gdy chcemy skorzystać z urządzeń pracujących w wysokiej rozdzielczości, które na dodatek poradzą sobie i z nocną obserwacją, i przetrwają w trudnych warunkach pogodowych. Najbardziej zaawansowane mogą kosztować nawet kilkanaście tysięcy złotych, ale te, które można uznać za wystarczająco dobre w większości zastosowań kosztują co najwyżej kilkaset złotych. I też będą spełniać swoją funkcję.

Nie trzeba zatem wydawać setek tysięcy złotych, by stworzyć dobry system monitorowania z użyciem kilku kamer. Zwykle, w niewielkiej firmie lub na terenie prywatnej posesji, to liczba wystarczająca. 

Zoom na kamerę

Najważniejsze w całym systemie monitoringu są kamery IP, czyli podłączone do lokalnej sieci – przez kabel lub bezprzewodowo. Różnice w cenach takich urządzeń są ogromne: proste modele można mieć za 100 zł, bardziej skomplikowane – za ponad 2 tys. zł. Niektóre warianty, szczególnie odporne na warunki atmosferyczne, dysponujące czujnikami o wysokiej rozdzielczości i podczerwienią mogą jednak kosztować nawet ponad 5 tys. zł. W jeszcze droższych kamerach możemy mieć opcję termowizji, optykę pozwalającą na ogromne zbliżenia, czy wręcz pancerną obudowę. W codziennych zastosowaniach nie potrzebujemy jednak kamer klasy profesjonalnej. Najczęściej wystarczą te za kilkaset złotych, a w przypadku urządzeń pracujących na zewnątrz – nieznacznie droższe.

Kamery IP to generalnie dość proste urządzenia, podobne do popularnych kamerek USB, jakich w dobie pandemii masowo używaliśmy, pracując zdalnie. Różnica polega na tym, że obraz z kamer IP trafia do komputera (lub serwera zbierającego dane) poprzez sieć. Kamera IP musi więc mieć moduł obsługi Ethernetu, ewentualnie także sieci bezprzewodowej. Strumień „surowych” danych takie urządzenie musi przekształcić tak, by optymalnie wykorzystywać dostępną przepustowość. Nowoczesne kamery potrafią kompresować obraz zgodnie ze standardem H.265, ale to wymaga, by na ich pokładzie znajdował się odpowiednio szybki, specjalizowany procesor. Prostsze modele stosują inne formaty, w tym starszy H.264. Reszta zależy już od oprogramowania, które może np. przekazywać zapisany obraz do chmury.

Inne cechy kamer, nawet tych popularnych, na jakie warto zwrócić uwagę to odporność na wilgoć i na deszcz, niską i wysoką temperaturę, a także np. możliwość sterowania zbliżeniem obrazu oraz kierunkiem kamery za pomocą odpowiedniej aplikacji. Warto pamiętać, że zwykle kamera bezprzewodowa to taka, która ma interfejs wi-fi, ale i tak potrzebuje zasilacza. Zresztą w przypadku monitoringu zasilanie bateriami raczej się nie sprawdza.

Po kablu do chmury

A jaką kamerę wybrać: z kablem, czy bez? Jak zawsze są argumenty „za” i „przeciw”. Kamery z bezprzewodową transmisją danych są wygodne – wystarczy jedynie mieć gniazdko 230 V. W praktyce może być jednak gorsze, bo kamery wi-fi miewają kłopoty z odpowiednią jakością połączenia. Eter w dzisiejszych czasach, szczególnie w miastach, jest zapchany ogromną liczbą sygnałów radiowych. Zakłócenia to niestety nasza codzienność. Co więcej, połączenie bezprzewodowe można łatwiej przejąć lub przerwać.

Bardziej niezawodny będzie więc monitoring za pomocą kamer podłączonych do kabli sieciowych. Jeśli...