Sztuczna kość, która zmienia się w naturalną

Rok 2010. Daniel ma wtedy 22 lata. Jedzie z kolegą motocyklem. Podczas wyprzedzania samochodu ulega wypadkowi. Diagnoza, którą słyszy jest dramatyczna – z powodu komplikacji grozi mu amputacja nogi. Uratował ją dzięki wynalazkowi polskich uczonych. Daniel był jedną z pierwszych osób, którym wszczepiono sztuczną kość FlexiOss. 

– Bałam się – wspomina tamtą operację profesor Grażyna Ginalska, kierownik zespołu, który stworzył FlexiOss. – Mówiłam do lekarzy, że może powinniśmy zacząć od wypełniania małych ubytków w kościach, a nie od razu  od kilkucentymetrowego. Lekarze przekonywali jednak,  że nie ma wyjścia. Albo amputacja, albo nadzieja na powrót do sprawności. Zaryzykowaliśmy. Pierwsze dni były najtrudniejsze – nerwowe oczekiwanie na to, czy materiał się przyjmie. Wszystko poszło dobrze. Zastosowanie materiału u człowieka otworzyło nam oczy. Uwierzyliśmy, że nasz produkt zasługuje na to, by być znanym na całym świecie. Zaczęliśmy myśleć o jego profesjonalnej komercjalizacji – opowiada prof. Ginalska. 

Od pomysłu do pieniędzy

Inteligentne wzmacniacze mocy dla sieci komórkowych, systemy zapobiegające wyciekowi wody z wodociągów, urządzenia do obsługi obrazów 3D w grach i filmach – to przykłady wynalazków, które nie tylko powstały na uniwersytetach, ale także zostały przez nie skomercjalizowane. Spółki spin out – czyli samodzielne przedsiębiorstwa wykorzystujące zasoby intelektualne  czy administracyjne jednostki macierzystej (często  uniwersytetu...