Family offices jeszcze nie dla nas

Pojęcie „bankowości prywatnej” (private banking) wymyślono prawie 350 lat temu, w 1672 r.,  w C. Hoare & Co. – jednym z najstarszych brytyjskich banków. Jak wyjaśnia Małgorzata Anczewska, dyrektor departamentu bankowości prywatnej w mBanku, oznacza ono szeroko rozumiane usługi, świadczone dla najbardziej zamożnych klientów indywidualnych (tzw. High Net Worth Individuals – HNWI), polegające głównie na długoterminowym zarządzaniu ich aktywami finansowymi. 

Można powiedzieć, że horyzont inwestycyjny jest tu praktycznie nieograniczony, co, obok elitarności krojonych na miarę usług, zdecydowanie wyróżnia private banking, podobnie jak taka dywersyfikacja portfela, pod względem klas aktywów i geograficznym, aby pieniądze klienta były jak najbardziej bezpieczne. 

Z czasem pojęcie bankowości prywatnej rozciągnięto na rozmaite usługi pozafinansowe, jak pomoc concierge’a, doradztwo prawne, networking, czyli kluby dla elity, czy finansowa edukacja dla dzieci klientów. Te dodatkowe usługi, w miarę jak zaostrza się walka o najbogatszych, stają się coraz bardziej „życiowe”, łącznie z błyskawiczną pomocą w razie zgubienia tuż przed ślubem obrączek czy kart kredytowych na drugim końcu świata. 

Nadal jednak najważniejsze jest kompleksowe zarządzanie powierzonym majątkiem. – Bankowość prywatną oferują przede wszystkim banki, ale również butiki inwestycyjne, domy maklerskie, niewielkie firmy doradztwa inwestycyjnego, fundusze inwestycyjne – wylicza Małgorzata Anczewska. 

U nas większość klientów tego rodzaju usług to przedsiębiorcy, ale są...