Inwestować w biurowce, nie mając pieniędzy

Nieruchomości na wynajem dostępne dla każdego, nawet drobnego, inwestora – taka idea stała za utworzeniem REIT-ów (Real Estate Investment Trusts), których historia zaczęła się w 1960 r. w USA. W tym czasie gospodarka Stanów Zjednoczonych podnosiła się z recesji końca lat 50., Fed walczyła z inflacją, a giełda potrzebowała impulsu do wzrostów. Nadzieje wiązano z rozwojem rynku nieruchomości komercyjnych i właśnie stąd wzięły się REIT-y. Pomysł jest zaskakująco prosty. Są to fundusze działające w formie spółek akcyjnych, które za pieniądze akcjonariuszy i wspomagając się kredytami, kupują istniejące i pracujące nieruchomości (zazwyczaj komercyjne), takie jak galerie handlowe czy biurowce, zarządzają nimi, a zyski z wynajmu wypłacają w formie dywidendy akcjonariuszom. W ten sposób inwestorzy otrzymują stały dochód, którego wypłata może przypadać raz w roku, lecz także dwa lub nawet cztery razy. 

Jednak w odróżnieniu od zwykłych spółek, i tak jak w przypadku funduszy inwestycyjnych, REIT-y cieszą się przywilejami podatkowymi: zyski są zwolnione z daniny, fiskus dostaje swoją część dopiero przy wypłacie dywidendy. Dzięki temu są efektywne podatkowo na poziomie porównywalnym z inwestycją indywidualnego inwestora w nieruchomości na wynajem (pomijając fakt, że mało kto jest w stanie za swoje oszczędności kupić np. galerię handlową). Ponieważ rozwiązanie takie byłoby szczególnie kuszące dla dużych...