Programowanie subatomowe

Ten, kto mówi, że rozumie mechanikę kwantową, nie rozumie, co mówi – to powiedzenie fizyków trafnie oddaje złożoność procesów zachodzących w świecie cząstek elementarnych. Zaskakujące naukowców zjawiska, jak superpozycja stanów kwantowych czy splątanie, można jednak wykorzystać w technologiach informatycznych. Różne zachowania cząstek elementarnych po schłodzeniu ich do temperatury bliskiej zera absolutnego, jak np. wędrowanie elektronu w dwie strony naraz, zwiększają możliwości obliczeniowe. Problemem jest jednak takie zbudowanie i zaprogramowanie maszyn liczących, aby móc ten potencjał wykorzystać. 

Witold Kowalczyk, 27-letni prawnik, i trzy lata od niego starszy matematyk Przemysław Chojecki też chcą zaprząc do pracy technologię drzemiącą w komputerach kwantowych. – Idea, jaka nam przyświeca, to znalezienie jak najdalej idących zastosowań sztucznej inteligencji i uczenia maszynowego. To automatycznie łączy się z komputerami kwantowymi, które pozwolą rozwiązać wiele dziś nierozwiązywalnych problemów. W nich, zamiast bitów, pojawiają się kubity, czyli kwantowe bity, a w miejsce tranzystorów – atomy – opowiada Przemysław. Na dodatek kubitów jest nie tylko więcej, ale mogą między sobą współgrać. Właśnie przez to ich moc wykładniczo rośnie. 

Tu informatyka nie wystarczy

– W tym światku to my jesteśmy tymi starszymi – śmieją się. Branża komputerów kwantowych jest tak nowa,  że za pisanie oprogramowania biorą się zwykle najwyżej 20-latkowie. 

Poznali się...