Inżynierka od dotyku

Gdy z małej podkrakowskiej miejscowości wyjeżdżała na Uniwersytet Śląski do Katowic, marzyła o tym, by badać lodowce. Okazało się, że studia z hydrologii i glacjologii na wydziale geografii, które miały jej pomóc w realizacji marzeń, nie wyglądały tak, jak je sobie wyobrażała. Za to coraz bardziej zaczęła wsiąkać w świat inżynierii biomedycznej. Zainspirowali ją koledzy z akademika. W końcu sama zaczęła ją studiować. – Reszty dopełnił inspirujący promotor. Na drugim roku zaproponował mi wyjazd na półroczną wymianę międzyuczelnianą do EMPA, szwajcarskiego federalnego instytutu technologicznego w Zurychu – opowiada Brygida Dzidek.

Weszła tam w skład grupy naukowców prowadzących badania nad piezoelektrycznością związane z tworzeniem nowego typu próbnika do diagnozowania osteoporozy w badaniach tomograficznych. Później wróciła jeszcze do Szwajcarii, w ramach Erasmusa, ale po to, by badać kolejne komercyjne możliwości zastosowania piezoelektryków.

Po studiach, już jako stypendystka unijnego programu MSCA (Marie Sklodowska-Curie Actions) wspierającego wybitnych naukowców, rozpoczęła doktorat na Uniwersytecie w Birmingham w Wielkiej Brytanii. –  Trafiłam tam do zespołu, w którym zajmowaliśmy się fizyką dotyku i mechaniką interakcji z urządzeniami dotykowymi. Chcieliśmy sprawdzić, czy jesteśmy w stanie stworzyć teksturę i kształty na szkle za pomocą wibracji. Tak moja przygoda z inżynierią dotyku rozpoczęła się już na dobre – wyjaśnia.

Projekt zaowocował znaczącymi publikacjami w prestiżowych wydawnictwach naukowych, a dla niej osobiście – propozycją pracy w startupie produkującym hardware do tworzenia wrażeń bezdotykowych w powietrzu za pomocą ultradźwięków...